~เวลาทำการ~
(อา, จ, อ, พ, ศ, ส)
08.00 - 13.00 น.
14.00 - 19.00 น.

~วันหยุด~
(พฤหัสบดี, วันเทศกาล)

ร้านขายของชำ ซาลูแตร์ มีแซลลีเป็นผู้ดูแลร้าน โดยตั้งอยู่ใจกลางถนนมอมอ ขายเมล็ดพืช ปุ๋ย และกระเป๋า สินค้าที่ขายจะเปลี่ยนไปตามฤดูกาล และที่เด่นที่สุดคือ การอัพเกรดกระเป๋าเป้สะพายหลัง

เมื่อเข้ามาที่ร้านครั้งแรก

โนบิตะ: " เอ๋! ไม่มีใครอยู่เลยออกไปข้างนอกรึไงนะ ช่วยไม่ได้ แล้วค่อยมาใหม่ละกัน"
เมื่อโนบิตะ ออกมานอกร้าน
???: " เอ้า เรียงแถวตรงนั้นสิ"
โนบิตะ: " ! "

โนบิตะหันไปทางเสียงเด็กน้อยอยู่นอกร้าน

???: " ฉันจะแปลงขนให้ทีละตัวนะ เสร็จแล้วกินข้าวกันนะ"
โนบิตะ: " สวัสดีครับ! "
???: " สวัสดีค่า! พี่เป็นใครน่ะ "
โนบิตะ: " ฉันชื่อ โนบิ โนบิตะ! ตอนนี้ฉับมาอยู่ที่ฟาร์มข้างๆ สักพักนึงน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ! "
แมรี: " โนบิตะคุงเหรอ! ฉันชื่อแมรี "
จังหวะนั้น วัวร้องง มอออออออ
โนบิตะ: " เหวอ วัว! แล้วก็แกะ! แล้วก็ ... แกะคอยาวเหรอ! "
แมรี: " ฮะๆๆ! ตัวนี้ คืออัลปากาน่ะ! "
โนบิตะ: " หืม! เรียกว่าอัลปากาเหรอ ที่นี่มีสัตว์อยู่เยอะเลยนะเนี่ย! "
แมรี: " เป็นสัตว์ที่ฉันดูแลอยู่น่ะ ฉันเปิดร้านขายสัตว์น่ะ! "
โนบิตะ: " ยังเด็กอยู่เลยแต่เปิดร้านค้าด้วยหรอ "
แมรี: " อื้ม! ฉันอยู่กับพี่สาว เราอยู่กันสองคน แต่พี่สาวฉันยุ่งอยู่กับงานในร้านขายของชำน่ะ "
โนบิตะ: " สุดยอดเลย "
แมรี: " ไม่หรอกพวกสัตว์ทุกๆตัวใจดีแล้วก็ฉลาด ฉันดูแลคนเดียวไม่มีปัญหา โนบิตะคุงก็น่าจะดูแลได้นะ! "
โนบิตะ: " จริงหรอ "
แมรี: " อื้ม! ที่บอกว่าฟาร์มข้างๆ น่ะขอพักอยู่ที่ฟาร์มของไลท์หรอ ถ้าไม่ติดขัดอยากให้ลองเลี้ยงดูนะ "
โนบิตะ: " ฮะ ตกลงฮะ! ว่าแต่ว่าพี่สาวไม่อยู่ร้านเหรอ "
แมรี: " ตอนนี้เขาไปซื้อสินค้าที่เมืองข้างๆ น่ะ เดี๋ยวก็น่าจะกลับมาแล้ว ..."
มีหญิงสาวคนนึงปรากฎตัวอยู่หน้าร้าน
???: " แมรี"

โนบิตะและแมรี หันไปทางเสียงเรียกของหญิงสาวที่อยู่หน้าร้าน

แมรี: " อ๊ะ นั่นไงพี่สาวของฉัน! กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ พี่จ๋า! "
???: " กลับมาแล้วจ๊ะ เป็นเด็กดีหรือเปล่า มีปัญหาอะไรมั้ย "
แมรี: " ไม่มีปัญหาอะไรเลยจ๊ะพี่! "
???: " เหรอ งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่เด็กคนนั้นเป็นใครกันน่ะ "
แมรี: " คือว่านะ คนนี้ชื่อว่า โนบิตะคุงน่ะ! บอกว่าพักอยู่ที่ฟาร์มของท่านไลท์ "
???: " อุ๊ยตาย โนบิตะคุงที่เขาลือกันนะเหรอ "
แมรี: " พี่ร้จักโนบิตะคุงด้วยเหรอ "
แซลลี: " จ๊ะ ได้ยินเขาลือว่าที่ฟาร์มของคุณไลท์ มีเด็กๆ จากดาวอื่นเข้ามาอยู่น่ะ ฉันชื่อแซลลี เปิดร้านขายของชำ อยู่ที่นี่นะ เมล็ดพืช ที่ขายจะแตกต่างกันไปตามฤดูกาลน่ะ พวกปุ๋ย ตาข่ายจับแมลง กระเป๋า ก็เหมือนกัน ของหลายๆ อย่างจำเป็นต้องใช้ ในการทำฟาร์ม ถ้าอยากได้อะไร ก็ให้มาดูที่ร้านเราก่อนเลยนะ แต่พวกจอบที่ใช้ในฟาร์มไม่มีขายที่ร้านเรา ให้ไปเสริมความแข็งแกร่งของอุปกรณ์ที่ ร้านตีเหล็ก นะ"
โนบิตะ: " คร้าบ! ร้านของแมรีขายสัตว์ใช่มั้ย"
แมรี: " ไม่ได้ขายแค่สัตว์อย่างเดียวนะ! เรายังขาย อาหารสำหรับเลี้ยงสัตว์ และเครื่องมือ เช่น เครื่องรีดนมวัว กรรไกรตัดขนสัตว์ด้วย ถ้าอยากลองเลี้ยงสัตว์ ก็มาปรึกษาได้ทุกเมื่อเลยนะ! "
โนบิตะ: " เข้าใจแล้ว "
แซลลี: " ถ้างั้นจบแล้ว... ฉันก็ต้องไปจัดสินค้าเข้าชั้นก่อนนะ ขอตัวก่อนล่ะ "
แมรี: " ฉันก็ต้องไปดูแลสัตว์ต่อแล้วล่ะ แล้วเจอกันนะ โนบิตะคุง "
โนบิตะ: " อื้ม แล้วเจอกันนะ! "

ระหว่างที่โนบิตะเดินออกมาได้ยินเสียงตะโกนเรียกตามหลังมา

แซลลี: " โนบิตะคุง "
โนบิตะ: " มีอะไรรึครับ คุณแซลลี "
แซลลี: " เธออุส่าห์มาถึงที่เมืองนี้ แล้วก็มาทักทายฉันด้วย ฉันจะให้ของขวัญอย่างหนึ่งละกันนะ"
โนบิตะ: " ของขวัญเหรอ!! อะไรเหรอฮะ!! "
แซลลี: " ตาข่ายจับแมลงจ๊ะ ลองเอาไปจับแมลงเล่นดูนะ ฉันจะเตรียมไว้ให้ เดี๋ยวมาเอาทีหลังนะ "
โนบิตะ: "เย้! ขอบคุณครับ คุณแซลลี "

แซลลี:  "  ฮึๆ ไม่เป็นไรจ๊ะ ขอให้สนุกกับการใช้ชีวิตในเมืองนี้นะจ๊ะ "

เมื่อกลับมาที่ร้าน ร้านขายของชำ ซาลูแตร์ อีกครั้ง

แซลลี: " มาเอาตาข่ายจับแมลงสินะ ฉันจะอธิบายวิธีใช้ให้ฟัง ตอนนี้สะดวกมั้ย "
โนบิตะ: " ใช่ "

แซลลี: " ว่าแต่ว่า โนบิตะคุง รู้วิธีใช้ตาข่ายจับแมลงมั้ย ถ้าไม่รังเกียจฉันจะสอนให้เอามั้ย "
โนบิตะ: " ฮะ! สอนให้หน่อยนะฮะ! "
แซลลี: " ได้สิจ๊ะ เปลี่ยนที่สอนดีกว่านะ "

เปลี่ยนสถานที่ไปจับแมลง

แซลลี: " อยู่นั้นไง ลองจับมันดูเลย เอ้า โนบิตะคุงถือตาข่ายจับแมลงด้วยสิ เคล็ดลับการจับแมลงก็คือ ต้องไม่ส่งเสียงดัง ค่อยๆ เข้าไปใกล้ อย่าให้มันรู้ตัว เข้าใจมั้ย"
โนบิตะ: " ค่อยๆ นะ ค่อยๆ ... "
แซลลี: " เมื่อเข้าไปใกล้แล้วกด   เพื่อจับมันได้เลย"

โนบิตะค่อยๆ ย่องไปจนจับแมลงได้

แซลลี: " สุดยอดเลย จับปุ๊บได้ปั๊ปเลยนะนี่ "
โนบิตะ: " แหะๆๆ ไชโย! "
แซลลี: " เมื่อกี้มีเต่าทองเจ็บจุดอยู่ที่นี่ แต่ในฤดู อื่นๆ ก็น่าจะมีแมลงชนิดอื่นนะ แมลงบางชนิดจะหนีไป ถ้าเราวิ่งหรือเดินเสียงดัง ต้องค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆ มัน"
โนบิตะ: " เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณครับ คุณแซลี! "