The DioField Chronicle : บทที่ 2-4 ให้การสู้รบเริ่มต้น
สมรภูมิเทกกาเรียยังคงดุเดือด องค์ชายใหญ่ผลักดันทัพเรือจักรวรรดิให้ถอยไปได้อีกครั้ง ทัพจักรวรรดิจึงส่งกำลังบางส่วนอ้อมน่านน้ำมาโจมตีจากด้านข้าง กลุ่มบลูฟ็อกส์ได้รับคำสั่งให้เป็นกำลังเสริมในการสกัดกั้นทัพย่อยของจักรวรรดินี้ และนี่จะเป็นครั้งที่บลูฟ็อกส์ต้องพึ่งพาธนูและลูกธนูของอิสคาเรียนมากกว่าครั้งใดๆ เพราะต้องเตรียมรับมือกับทัพอากาศของนักรบไวเวิร์นเป็นครั้งแรก
หลังการปะทะกับทหารจักรวรรดิที่ถึกทนกว่าพวกโจรที่กลุ่มบลูฟ็อกส์เคยเจอมา และเมื่อกำจัดนักรบไวเวิร์นได้แล้ว เราได้พบว่าความลับของการควบคุมมังกรนั้นอยู่ที่อานซึ่งติดตั้งผลึกเวทย์ชั้นสูงเอาไว้ ทำให้มารถควบคุมสัตว์อสูรได้ กลุ่มจึงพอคาดเดาได้แล้วว่า ฮาดี้ใช้วิธีการอย่างไรในการควบคุมอมนุษย์ก่อนหน้านี้
บทที่ 1 เส้นทางของชีวิต
บทที่ 2 ทลายปราการ
บทที่ 3 เถ้าธุลีและเกียรติยศ
บทที่ 4 ความลับที่เก็บไว้อย่างใกล้ชิด
บทที่ 5 ดาราร่วงหล่น เมื่อบลูฟ็อกส์กำจัดดยุคเฮนเด อดีตเจ้านายซึ่งแท้จริงแล้วเป็นกบฏ บลูฟ็อกส์ก็กลายเป็นทัพอิสระที่เข้มแข้งขึ้น แต่ก็ไม่วายต้องเข้าไปพัวพันกับศึกชิงบัลลังค์ระหว่างองค์ชายสองกับองค์ชายสาม เฟเดรทที่ทนไม่ไหวจึงประกาศความจริงที่น่าตกตะลึงให้กับชาวบลูฟ็อกส์ทุกคน ความจริงนี้จะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเกาะดิโอฟิลด์ไปตลอดกาล
บทที่ 7 จุดจบและจุดเริ่มต้น (บทสุดท้าย) เฟเดรทโกหกคนทั้งโลกจนได้ขึ้นเป็นราชาสมใจ ทว่าอัลเลเทนที่แตกแยกขัดแย้งรบกันเองมาอย่างยาวนาน ประกอบกับราชาคนใหม่ที่เมื่อขึ้นมามีอำนาจก็ดูจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ด้วยสภาพเช่นนี้จะต้านทานจักรวรรดิอันเกรียงไกรและแม่ทัพใหญ่ผู้ไม่เคยรู้จักความพ่ายแพ้งั้นหรือ? เฟเดรทโกหกคนทั้งโลก แต่ไม่ใช่มีแค่เขาที่โกหก คนที่อยู่กับเรามาตลอดตั้งแต่เริ่ม แต่เรากลับไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย... และเมื่อความจริงทั้งหมดถูกเผยออก ชะตากรรมของโลกใบนี้จะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล พบกับปัจฉิมบทพงศาวดารแห่งเกาะดิโอฟิลด์ที่ดำเนินมาอย่างยาวนาน (จริงๆนานเพราะแปลๆ หยุดๆ) เป็นหนึ่งในฉากจบที่คนรับชมถึงกับต้องสบถออกมา ถ้าไม่ชอบก็เกลียดไปเลย (แต่ผมชอบมากๆ ยกขึ้นหิ้งเลยครับ) ปล. ถ้าใครงงกับฉากจบก็ทักมาครับเดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง ตอนผมเล่นครั้งแรกก็ถึงกับเหวอ จนต้องไปอ่าน lore เพิ่มถึงได้เข้าใจแบบกระจ่าง |