(as "The DioField Chronicle")

The DioField Chronicle

ดิโอฟิลด์ โครนิเคิล

Platform:

The DioField Chronicle : บทที่ 6-4 ความแตกต่างที่มิอาจปรองดอง

หลังบรรลุข้อตกลงร่วมมือกับฝ่ายสัมพันธมิตร รุ่งเช้า กองเรือฝ่ายสัมพันธมิตรก็บุกตีท่าเรือแดกลันด์ที่ทัพจักรวรรดิยึดครองอยู่ทันที ระหว่างที่ทัพจักรวรรดิวุ่นวายกับศัตรูทางทะเลนั้น กองทัพบลูฟ็อกส์ก็ฉวยโอกาสมุ่งหน้าลงใต้ยังท่าเรือแดกลันด์เช่นเดียวกัน เพื่อตีกระหนาบทัพจักรวรรดิทั้งหน้าหลัง
เฟเดรทควบอาชาทะยานออกนำหน้า ทะลวงทหารจักรวรรดิคนแล้วคนเล่า ทัพจักรวรรดิที่โดนบีบทั้งหน้าหลังไม่อาจต้านทานติด พ่ายแพ้หลบหนีออกจากท่าเรือแดกลันด์ หลังจบศึกแม่ทัพดัลมัสซิโอมาทวงสัญญาอีกครั้ง เฟเดรทก็รับประกันว่าจะไม่คืนคำแน่นอน ทว่าเมื่อบลูฟ็อกส์จากไป ดัลมัสซิโอก็หัวเราะตามแบบฉบับตัวร้ายในการ์ตูน ดูเหมือนเขาจะมีแผนชั่วร้ายอะไรบางอย่าง...
บลูฟ็อกส์กลับเมืองหลวงอัลเลเทนพร้อมกับชัยชนะ จากนั้นพิธีราชาภิเษกก็เริ่มต้นขึ้น องค์หญิงเฮเซเลียยืนในฐานะอาร์คบิชอปคนใหม่เป็นผู้ทำพิธีแต่งตั้งเฟเดรทเถลิงราชย์เป็นกษัตริย์อัลเลเทนองค์ที่ 12 แห่งราชวงศ์เชย์แธมอย่างเป็นทางการ
ทว่าสำหรับอิสคาเรียน ความคิดที่ว่าบลูฟ็อกส์ในวันนี้หาใช่บลูฟ็อกส์ในวันวานที่เริ่มก่อร่างสร้างตัวกันอีกแล้ว ในวันนี้ไม่มีที่ยืนให้แก่เขาอีกต่อไป ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจมาหาอันดริอัสเพื่อขอถอนตัวออกจากบลูฟ็อกส์อย่างเงียบๆ อันดริอัสชักมีดขึ้นมาหมายจะขัดขวาง ทว่าสุดท้ายอันดริอัสก็ทำไม่ลง อิสคาเรียนกล่าวขอบคุณและอดไม่ได้ที่จะทิ้งคำเตือนหนึ่งแก่งอันดริอัสก่อนที่เขาจะค่อยๆเดินจากไป นับแต่นั้นมาก็ไม่มีข่าวคราวใดเกี่ยวกับอิสคาเรียนอีกเลย กระนั้นยังคงมีเรื่องเล่าปากต่อปากถึงอัศวินหนุ่มผู้เดียวดายที่ร่อนเร่พเนจรไปทั่วแผ่นดินใหญ่ แต่บ้างก็ว่าเขาถูกสังหารด้วยกลุ่มโจรไปแล้ว..

The DioField Chroniclee By Duree Yahgob]

บทที่ 1 เส้นทางของชีวิต

บทที่ 2 ทลายปราการ
"หลังผู้บัญชาการยุลซิมเสียชีวิต อันดริอัส เฟเดรท อิสคาเรียน และวัลตาควิน ทั้งสี่ร่วมขึ้นมาเป็นผู้นำกลุ่มทหารรับจ้างในสังกัดดยุคเฮนเด และสถาปณาชื่อกลุ่มว่า "บลูฟ็อกส์" หัวจิ้งจอกทั้งสี่นำพากลุ่มสร้างชื่อเสียงขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนมีโอกาสเข้าไปพัวพันกับขั้วอิทธิพลและเปลี่ยนแปลงทิศทางของสงคราม"

บทที่ 3 เถ้าธุลีและเกียรติยศ
"หลังความพ่ายแพ้ ณ สมรภูมิเทกกาเรีย องค์ชายใหญ่เสียชีวิตในสนามรบ ทัพจักรวรรดิยึดครองท่าเรือเทกกาเรียไว้ได้ และนอกจากศัตรูจากภายนอกแล้ว ตำแหน่งรัชทายาทที่ว่างลงก็ทำให้เกิดศึกภายในระหว่างสององค์ชายที่เหลือ..."

บทที่ 4 ความลับที่เก็บไว้อย่างใกล้ชิด
" ความลับต่างๆก็เริ่มเปิดเผยออกมา บลูฟ็อกส์เริ่มแข็งแกร่งยิ่งขึ้น แต่ขณะเดียวกันความขัดแย้งทางความคิดของหัวจิ้งจอกทั้ง 4 ก็เริ่มก่อตัว"

บทที่ 5 ดาราร่วงหล่น
เมื่อบลูฟ็อกส์กำจัดดยุคเฮนเด อดีตเจ้านายซึ่งแท้จริงแล้วเป็นกบฏ บลูฟ็อกส์ก็กลายเป็นทัพอิสระที่เข้มแข้งขึ้น แต่ก็ไม่วายต้องเข้าไปพัวพันกับศึกชิงบัลลังค์ระหว่างองค์ชายสองกับองค์ชายสาม
เฟเดรทที่ทนไม่ไหวจึงประกาศความจริงที่น่าตกตะลึงให้กับชาวบลูฟ็อกส์ทุกคน
ความจริงนี้จะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเกาะดิโอฟิลด์ไปตลอดกาล

บทที่ 6 อาณาเขตแห่งการปฏิรูป
เมื่อจบสงครามภายใน ก็ต้องมาเจอสงครามภายนอกต่อ บลูฟ็อกส์เติบโตขึ้นเรื่อยๆ แต่เมื่อมีคนใหม่เข้ามา คนเก่าที่หมดศรัทธาก็เลือกเดินออกไป

บทที่ 7 จุดจบและจุดเริ่มต้น (บทสุดท้าย)
เฟเดรทโกหกคนทั้งโลกจนได้ขึ้นเป็นราชาสมใจ ทว่าอัลเลเทนที่แตกแยกขัดแย้งรบกันเองมาอย่างยาวนาน ประกอบกับราชาคนใหม่ที่เมื่อขึ้นมามีอำนาจก็ดูจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ด้วยสภาพเช่นนี้จะต้านทานจักรวรรดิอันเกรียงไกรและแม่ทัพใหญ่ผู้ไม่เคยรู้จักความพ่ายแพ้งั้นหรือ?
เฟเดรทโกหกคนทั้งโลก แต่ไม่ใช่มีแค่เขาที่โกหก คนที่อยู่กับเรามาตลอดตั้งแต่เริ่ม แต่เรากลับไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย... และเมื่อความจริงทั้งหมดถูกเผยออก ชะตากรรมของโลกใบนี้จะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล พบกับปัจฉิมบทพงศาวดารแห่งเกาะดิโอฟิลด์ที่ดำเนินมาอย่างยาวนาน (จริงๆนานเพราะแปลๆ หยุดๆ) เป็นหนึ่งในฉากจบที่คนรับชมถึงกับต้องสบถออกมา ถ้าไม่ชอบก็เกลียดไปเลย (แต่ผมชอบมากๆ ยกขึ้นหิ้งเลยครับ) ปล. ถ้าใครงงกับฉากจบก็ทักมาครับเดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง ตอนผมเล่นครั้งแรกก็ถึงกับเหวอ จนต้องไปอ่าน lore เพิ่มถึงได้เข้าใจแบบกระจ่าง