(as "The DioField Chronicle")

The DioField Chronicle

ดิโอฟิลด์ โครนิเคิล

Platform:

The DioField Chronicle : บทที่ 6-5 ในฐานะของราชา

ขณะที่เมืองหลวงอัลเลเทนเฉลิมฉลองการขึ้นครองราชย์ของกษัตริย์พระองค์ใหม่ ทัพสัมพันธมิตรที่ร่วมขับไล่ทัพจักรวรรดิที่ท่าเรือแดกลันด์ กลับฉวยโอกาสยึดครองท่าเรือแดกลันด์เสียเอง ทั้งยังปล้นชิงพื้นที่ตอนใต้ที่อยู่รอบๆด้วย
เทรมิน่ายังคงโศกเศร้ากับการจากไปของอิสคาเรียน เธอมาโวยวายใส่อันดริอัสอยู่พักใหญ่ว่าทำไมถึงไม่รั้งตัวอิสคาเรียนไว้ อันดริอัสกล่าวว่านั่นเป็นเจตจำนงค์ของตัวอิสคาเรียนเอง อีกอย่างเขารู้มาสักระยะแล้วว่าอิสคาเรียนมีความคิดจะถอนตัว น่าแปลกเสียด้วยซ้ำว่าอิสคาเรียนอยู่นานเกินกว่าที่คาดไว้เสียอีก แม้เทรมิน่าจะเศร้าโศกกับการจากไปของอิสคาเรียนยิ่งกว่าใคร แต่เทรมิน่าก็ตัดสินใจที่จะอยู่กลุ่มบลูฟ็อกส์ต่อไป เพื่อสร้างชาติที่สงบสุขดังที่เธอฝันไว้
สายลับสืบทราบมาว่า ดัลมัสซิโอ แม่ทัพสัมพันธมิตรตัวแสบหมายตาเหมืองผลึกเวทย์ขนาดใหญ่ทางฝั่งตะวันตก ฉะนั้นบลูฟ็อกส์จึงลอบดักรอโจมตีระหว่างทาง ทัพสัมพันธมิตรที่ไม่ทันตั้งตัวถูกโจมตีจนแตกพ่ายไม่เป็นขบวน แม่ทัพดัลมัสซิโอถูกสังหาร เหล่าทหารต่างแซ่ซ้องสรรเสริญเฟเดรท กษัตริย์องค์ใหม่ผู้นำทัพในครั้งนี้ เฟเดรทฮึกเหิมยิ่ง แต่อันดริอัสกลับถอนหายใจเบาๆ

--จบบทที่ 6--

The DioField Chroniclee By Duree Yahgob]

บทที่ 1 เส้นทางของชีวิต

บทที่ 2 ทลายปราการ
"หลังผู้บัญชาการยุลซิมเสียชีวิต อันดริอัส เฟเดรท อิสคาเรียน และวัลตาควิน ทั้งสี่ร่วมขึ้นมาเป็นผู้นำกลุ่มทหารรับจ้างในสังกัดดยุคเฮนเด และสถาปณาชื่อกลุ่มว่า "บลูฟ็อกส์" หัวจิ้งจอกทั้งสี่นำพากลุ่มสร้างชื่อเสียงขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนมีโอกาสเข้าไปพัวพันกับขั้วอิทธิพลและเปลี่ยนแปลงทิศทางของสงคราม"

บทที่ 3 เถ้าธุลีและเกียรติยศ
"หลังความพ่ายแพ้ ณ สมรภูมิเทกกาเรีย องค์ชายใหญ่เสียชีวิตในสนามรบ ทัพจักรวรรดิยึดครองท่าเรือเทกกาเรียไว้ได้ และนอกจากศัตรูจากภายนอกแล้ว ตำแหน่งรัชทายาทที่ว่างลงก็ทำให้เกิดศึกภายในระหว่างสององค์ชายที่เหลือ..."

บทที่ 4 ความลับที่เก็บไว้อย่างใกล้ชิด
" ความลับต่างๆก็เริ่มเปิดเผยออกมา บลูฟ็อกส์เริ่มแข็งแกร่งยิ่งขึ้น แต่ขณะเดียวกันความขัดแย้งทางความคิดของหัวจิ้งจอกทั้ง 4 ก็เริ่มก่อตัว"

บทที่ 5 ดาราร่วงหล่น
เมื่อบลูฟ็อกส์กำจัดดยุคเฮนเด อดีตเจ้านายซึ่งแท้จริงแล้วเป็นกบฏ บลูฟ็อกส์ก็กลายเป็นทัพอิสระที่เข้มแข้งขึ้น แต่ก็ไม่วายต้องเข้าไปพัวพันกับศึกชิงบัลลังค์ระหว่างองค์ชายสองกับองค์ชายสาม
เฟเดรทที่ทนไม่ไหวจึงประกาศความจริงที่น่าตกตะลึงให้กับชาวบลูฟ็อกส์ทุกคน
ความจริงนี้จะเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเกาะดิโอฟิลด์ไปตลอดกาล

บทที่ 6 อาณาเขตแห่งการปฏิรูป
เมื่อจบสงครามภายใน ก็ต้องมาเจอสงครามภายนอกต่อ บลูฟ็อกส์เติบโตขึ้นเรื่อยๆ แต่เมื่อมีคนใหม่เข้ามา คนเก่าที่หมดศรัทธาก็เลือกเดินออกไป

บทที่ 7 จุดจบและจุดเริ่มต้น (บทสุดท้าย)
เฟเดรทโกหกคนทั้งโลกจนได้ขึ้นเป็นราชาสมใจ ทว่าอัลเลเทนที่แตกแยกขัดแย้งรบกันเองมาอย่างยาวนาน ประกอบกับราชาคนใหม่ที่เมื่อขึ้นมามีอำนาจก็ดูจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ด้วยสภาพเช่นนี้จะต้านทานจักรวรรดิอันเกรียงไกรและแม่ทัพใหญ่ผู้ไม่เคยรู้จักความพ่ายแพ้งั้นหรือ?
เฟเดรทโกหกคนทั้งโลก แต่ไม่ใช่มีแค่เขาที่โกหก คนที่อยู่กับเรามาตลอดตั้งแต่เริ่ม แต่เรากลับไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย... และเมื่อความจริงทั้งหมดถูกเผยออก ชะตากรรมของโลกใบนี้จะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล พบกับปัจฉิมบทพงศาวดารแห่งเกาะดิโอฟิลด์ที่ดำเนินมาอย่างยาวนาน (จริงๆนานเพราะแปลๆ หยุดๆ) เป็นหนึ่งในฉากจบที่คนรับชมถึงกับต้องสบถออกมา ถ้าไม่ชอบก็เกลียดไปเลย (แต่ผมชอบมากๆ ยกขึ้นหิ้งเลยครับ) ปล. ถ้าใครงงกับฉากจบก็ทักมาครับเดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง ตอนผมเล่นครั้งแรกก็ถึงกับเหวอ จนต้องไปอ่าน lore เพิ่มถึงได้เข้าใจแบบกระจ่าง