อิสคาเรียนเริ่มไม่แน่ใจในสิ่งที่กำลังจะทำ แต่เฟเดรทกับอันดริอัสตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าต้องสังหารวัลตาควินให้ได้เท่านั้นเพราะเธอเป็นภัยคุกคามมากเกินไป ทั้งหมดกำจัดเหล่าอันเดดที่เข้าขัดขวางทั้งด้านหน้าและลอบโจมตีด้านหลัง ทะลวงประตูใหญ่ประตูแล้วประตูเล่าจนในที่สุดก็ฝ่าประตูใหญ่แห่งสุดท้ายมายังอาคารหลัก วัลตาควินยืนรออยู่ตรงนั้นอย่างสบายอารมณ์
วัลตาควินถามอันดริอัสว่าทำไมเขาถึงชวนเธอมาเข้ากลุ่มทั้งๆที่อันดริอัสรู้ตัวตนที่แท้จริงของวัลตาควินมาตั้งแต่แรก สำหรับวัลตาควินเองนั้นก็สนใจอันดริอัสมากเช่นกันและคิดว่าชีวิตที่มีอันดริอัสอยู่นั้นน่าสนใจมากๆ มันยังไม่สายหรอกนะถ้าอันดริอัสจะมาช่วยเธอทำลายโลกอันเส็งเคร็งใบนี้ อันดริอัสสวนกลับว่าเธอนี่มันเด็กน้อยจริงๆ ต่อให้เธอทำลายโลกมันก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอก วัลตาควินจึงถามต่อว่า แล้วเธออยากจะเปลี่ยนแปลงอะไรล่ะ บอกฉันทีสิ..
อันดริอัสไม่ตอบแต่ยังคงเข่นฆ่าเหล่าอันเดดจนไปถึงตัววัลตาควินในที่สุด วัลตาควินที่พลาดท่าแต่ยังคงไม่บาดเจ็บมากมายชูคทาของเธอขึ้นและร่ายคาถาเรียกอาวุธลับของเธอ มังกรโครงกระดูกค่อยๆผุดขึ้นมาจากพื้น ก่อนวัลตาควินจะหลบหนีเข้าไปในอาคารโบสถ์
"เล่นให้สนุกนะ หึๆๆ"
มังกรโครงกระดูกขนาดยักษ์นั้นแข็งแกร่งยิ่ง เมื่อคิดว่าสังหารมันได้แล้วมันก็ยังจะฟื้นกลับขึ้นมาอีก เมื่อสังหารมันอีกครั้งมันก็ยังกลับขึ้นมาอีก ลำแสงที่มันปล่อยจากปากลงสู่พื้นนั้นพุ่งทะยานเป็นทางยาวลอยสูงถึงยอดฟ้า ทุกคนต่างทุ่มกำลังทั้งหมดจนสุดท้ายก็ทำลายมังกรโครงกระดูกลงได้ทั้งร่างกายและวิญญาณ
อันดริอัสอาสาติดตามวัลตาควินไปเพียงลำพังระหว่างคนอื่นๆคอยกำจัดศัตรูที่ยังหลงเหลือ อันดริอัสรีบตามเข้าไปในวิหารขณะที่คอยหลบลูกไฟที่วัลตาควินร่ายใช้เพื่อถ่วงเวลา อันดริอัสไล่ต้อนจนวัลตาควินถอยจนถึงปากหลุมแม็กม่าขนาดใหญ่ (ใครเขาเอาหลุมแม็กม่ามาอยู่ในวิหารเนี้ยยยยย) เมื่อไร้ทางหนีอันดริอัสจึงฉวยโอกาสหยิบมีดแทงเข้าที่ช่องท้องวัลตาควินจนมิดด้าม วัลตาควินตกใจแต่กลับขยับมือโอบกอดออันดริอัสเอาไว้พร้อมกระซิบเบาๆข้างหูอันดริอัส
"ฉันอยากเห็นหน้าเธอจัง"
อันดริอัสถึงกับหน้าเหวอทำอะไรไม่ถูก วัลตาควินค่อยๆผลักตัวเองจนหลุดจากมีดของอันดริอัส วัลตาควินจ้องมองอันดริอัสพร้อมพูดว่า
"ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเราจได้เจอกันอีก ไม่นานนี้หรอก ฉัน...สัญญา"
ก่อนที่ร่างของวัลตาควินจะค่อยๆ ร่วงหล่นลงสู่เหวแม็กม่าอันไร้ก้นบึ้ง

-- จบบทที่ 5 --